Dit nummer van Metallica zit al een aantal dagen in mijn hoofd. Soms helpt het om het dan te beluisteren, dan gaat het er weer uit. Maar zelfs na een paar keer luisteren blijft het er in zitten. De tijdgeest misschien, nu we weer net als in de jaren tachtig te maken hebben met nucleaire dreiging, inflatie, stakingen en een vrouw als Engelse premier. Waar blijft de zure regen, vraag je je af.
De video demonstreert nog maar eens het betoog van mevrouw Witteman (“concerten van oude rocksterren zijn bijna altijd ontluisterend”).
I Always Have A Song Inside My Head 