Nogmaals Murakami. Als notoire anti-Beatle is een verhaal met de titel With The Beatles niet direct uitnodigend (Norwegian Wood van Murakami heb ik om die reden tot op heden niet gelezen). Maar de inhoud is gelukkig beter dan de titel.
Murakami laat zijn verteller in dit verhaal een observatie doen die mij doet denken aan het Popvenster van Douwe Draaisma:
Er zijn mensen die stellen dat de periode waarin popsongs het diepst binnenkomen en je het meest vervullen, de gelukkigste tijd van een mensenleven is. Misschien is dat zo. Misschien ook niet. Uiteindelijk is een popsong niet meer dan een popsong. En uiteindelijk zijn onze levens misschien niet meer dan opgesmukte consumptieartikelen.
Het is wel grappig dat door uitgerekend dit liedje van het album With The Beatles te kiezen, er nu The Beatles Don’t Bother Me boven dit stukje staat. En zo is het maar net.
I Always Have A Song Inside My Head 
[…] het verhaal With The Beatles positief meeviel besloot ik dan toch om ook de roman Norwegian Wood van Haruki Murakami maar eens […]