Iets meer dan twee jaar nadat ik Kleurloze Tsukuru Tazaki las heb ik het voor elkaar: Sonos eruit, platenspeler er in. En zoals ik eerder bedacht had is Bitches Brew het eerste album dat ik kocht. En wat klinkt dat!
Sanctuary is het enige nummer van dat album dat hier nog niet aan bod kwam, en dat is willekeurig want het is zeker niet het minste nummer. Bitches Brew is sowieso een album van hoogtepunten en het is vooral stemming waardoor ik de ene keer een voorkeur geef aan dit nummer, en de andere keer aan dat nummer. En Bitches Brew is dus niet alleen het eerste album dat ik op vinyl koop maar ook het eerste album dat compleet hier op dit weblog staat.
Zo’n elpee is een totaal andere ervaring dan streaming of een cd. Niet alleen de keuze welke kant je opzet, of in dit geval welke van de vier kanten (ik begon overigens met plaat 2 kant twee, vanwege Sanctuary) maar ook een fenomeen als liner notes. Ik las de autobiografie van Miles, zag de film Miles Davis: Birth of the Cool, las zelfs een heel boek over Bitches Brew maar die liner notes zelf las ik dus nooit. Ik kan mij niet heugen dat ze in een van die twee boeken aan bod kwamen, net zo min dat ik mij kan herinneren of ze bij de cd zaten. Misschien zat daar wel een nieuwe liner note bij, of de oorspronkelijke maar zo klein afgedrukt dat ze nauwelijks leesbaar waren. Of misschien wel niks, ik weet het niet meer en ik heb de cd ook niet meer. Bij AppleMusic moet ik het sowieso zonder doen.
Maar nu las ik ze dus. Geschreven door Ralph J. Gleason, iemand van wie ik nooit eerder heb gehoord.
there is so much to say about this music. I don’t mean so much to explain about it because that’s stupid, the music speaks for itself. what I mean is that so much flashes through my mind when I hear the tapes of this album that if I could I would write a novel about it full of life and scenes and people and blood and sweat and love.
En verderop:
sometime we are lucky enough to have one of these people like miles, like dylan, like duke, like lenny here in the same world at the same time we are and we can live this thing and feel it and love it and be moved by it and it is a wonderful and rare experience and we should be grateful for it
51 jaar nadat het album verscheen koop ik het op vinyl. Niet alleen vanwege die fantastische muziek maar ook vanwege die geweldige hoes. Nog altijd is het een prachtige en zeldzame ervaring, om dankbaar voor te zijn. En dat ben ik dan ook.
I Always Have A Song Inside My Head 
[…] Bitches Brew kocht ik ook nog een plaat van Lee Morgan, zijn meest bekende, The Sidewinder. Het titelnummer werd […]